رعایت اصول ایمنی در جابه‌جایی گازها، به‌ویژه گازهای صنعتی و تحت فشار، برای جلوگیری از حوادث و حفظ سلامت افراد ضروری است. این مقاله به بررسی روش‌های استاندارد حمل، ذخیره‌سازی و انتقال ایمن گازها می‌پردازد. همچنین نکاتی در مورد تجهیزات ایمنی، برچسب‌گذاری و اقدامات اضطراری ارائه شده است.
هیدروکربن‌ها ترکیبات شیمیایی آلی هستند که فقط از دو عنصر کربن و هیدروژن ساخته شده‌اند. این ترکیبات اساس بسیاری از سوخت‌های فسیلی مانند گاز طبیعی، نفت و بنزین را تشکیل می‌دهند. هیدروکربن‌ها به دو دسته اصلی اشباع (آلکان‌ها) و غیراشباع (آلکن‌ها و آلکین‌ها) تقسیم می‌شوند.
جوشکاری اکسی‌استیلن نوعی جوشکاری گازی است که در آن از سوختن گاز استیلن با اکسیژن، شعله‌ای بسیار گرم برای ذوب فلزات ایجاد می‌شود. این روش معمولاً برای جوش دادن فلزات نازک، تعمیر قطعات و کارهای هنری فلزی به‌کار می‌رود.
تفاوت اصلی گاز بوتان و پروپان در نقطه جوش و عملکرد در دماهای مختلف است. پروپان در دماهای پایین‌تر تبخیر شده و برای محیط‌های سرد مناسب‌تر است، در حالی که بوتان در هوای گرم بهتر عمل می‌کند.
دستگاه اکسیژن‌ساز با استفاده از برق، اکسیژن را از هوای محیط جدا کرده و به‌طور مداوم تأمین می‌کند، در حالی که کپسول اکسیژن، اکسیژن فشرده را درون مخزن ذخیره کرده و تا زمان اتمام ذخیره، قابل استفاده است. کپسول اکسیژن نیاز به شارژ مجدد دارد، اما دستگاه اکسیژن‌ساز تا زمانی که به برق متصل باشد، بدون محدودیت کار می‌کند.
هوای اطراف ما ترکیبی از گازهای مختلف است که هر یک نقش مهمی در حفظ تعادل زیست‌محیطی دارند. نیتروژن، اکسیژن، دی‌اکسید کربن و سایر گازها در کنار هم ترکیب اصلی جو زمین را تشکیل می‌دهند. در این مقاله به بررسی انواع گازهای موجود در هوا، نسبت آن‌ها و تأثیرشان بر زندگی و محیط زیست می‌پردازیم.
کاهش کربن دی‌اکسید هوا برای مقابله با تغییرات اقلیمی امری ضروری است. این مقاله به بررسی راهکارهایی همچون استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، بهینه‌سازی مصرف انرژی و گسترش فضای سبز می‌پردازد. با اجرای این اقدامات، می‌توان به حفظ محیط‌زیست و ساخت آینده‌ای پایدار کمک کرد.
استنشاق گاز نیتروژن به‌صورت خالص می‌تواند باعث کاهش اکسیژن در بدن شود که به هیپوکسی (کمبود اکسیژن در بافت‌ها) منجر می‌گردد. این وضعیت می‌تواند گیجی، سردرد، تنگی نفس و در موارد شدیدتر بیهوشی یا مرگ را به دنبال داشته باشد.
فلزات و نافلزات دو گروه اصلی در جدول تناوبی هستند که تفاوت‌های چشمگیری در ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی دارند. فلزات معمولاً رسانای خوب گرما و برق، براق و شکل‌پذیرند، در حالی که نافلزات شکننده، عایق و اغلب گازی شکل‌اند. این دو گروه با شبه‌فلزات که خواص میانی دارند، به هم متصل می‌شوند و تعادل شیمیایی عناصر را تشکیل می‌دهند.
عنصر اوگانسون، جدیدترین عنصر شناخته شده در جدول تناوبی است که عمر بسیار کوتاهی دارد. این عنصر رادیواکتیو، مصنوعی و ساخته دست بشر است که برای تحقیقات بنیادی به کار گرفته می‌شود.
